واجب اصلیواجب دارای خطاب مستقل شرعی را واجب اصلی گویند. ۱ - تعریفواجب اصلی، مقابل واجب تبعی بوده و به واجبی گفته می‌شود که به طور مستقیم مراد و مقصود متکلم از کلام می‌باشد؛ به بیان دیگر، به واجبی که خطاب مستقلی بر آن دلالت می‌کند و به طور مستقیم مورد اراده مولا قرار گرفته و مدلول مطابقی کلام می‌باشد، واجب اصلی می‌گویند، مانند: نماز. [۱]
شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج ۱، ص ۱۹۶
در کتاب «نهایة الافکار» آمده است: «فالاصلی هو ما کان ایجابه مقصودا بخطاب مستقل کالصلاة و الوضوء فی مثل قوله علیه السلام: «اذا دخل الوقت وجب الصلاة و الطهور». [۳]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص ۲۶۲.
[۴]
فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص ۳۶۶.
[۶]
تهذیب الاصول، سبزواری، عبدالاعلی، ج ۱، ص ۸۳.
[۷]
تحریر المعالم، مشکینی، علی، ص ۶۰.
[۱۰]
فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج ۴، ص ۵۲۸.
[۱۱]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج ۲، ص ۳۶۸.
[۱۲]
سیری کامل در اصول فقه، فاضل لنکرانی، محمد، ج ۵، ص ۵۰۹-۴۹۲.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۶۶، برگرفته از مقاله «واجب اصلی». رده‌های این صفحه : واجب
|